Een mens moet ergens over dromen, dus behandelen we in veilingvoer de meest bijzondere, unieke, zeldzame of bizarre auto's die binnenkort onder de hamer gaan. Met deze week een Ferrari LaFerrari uit een tijd dat de Ferrari LaFerrari officieel nog niet bestond. 

Een nieuwe auto is er niet zomaar. Voordat de fabrikant vol trots ten overstaan van een zaal vol journalisten en fotografen het doek van een gloednieuw model trekt zijn er al jaren aan ontwikkeling en testen achter de rug. In eerste instantie in de werkplaatsen en dure R&D-centra, maar uiteindelijk ook op de openbare weg. Want hoe goed de simulaties ook zijn, het testen in de echte wereld blijft enorm belangrijk. Dat geldt extra voor de ontwikkeling van fonkelnieuwe techniek en dat is exact waar Ferrari mee te maken had bij de creatie van de LaFerrari. 

De Italiaanse supercargrootheid bouwt al sinds 1947 V12-motoren en perfectioneerde deze krachtbron door de decennia heen tot een technisch en akoestisch kunstwerkje. Voor de LaFerrari hypercar kozen ze er echter voor de revolutionaire stap van een hybride systeem, waarbij de V12 hulp krijgt van een elektromotor die via een Kinetic Energy Recovery System (KERS) zijn kracht haalt uit opgevangen remenergie. Voor die tijd geavanceerde technologie waar de autobouwer wel mee werkte in de F1, maar nog niet in een productieauto had verwerkt. Iets dat dus nog uitgebreid getest moest worden, maar dat kan natuurlijk niet door met een LaFerrari door de straten te rijden, want het publiek wist op dat moment nog niet van het bestaan van dat model. Om dit probleem op te lossen is dit prototype in het leven geroepen. 

Onder het uiterlijk van een Ferrari 458 Italia schuilt de techniek van de LaFerrari. Dat is vooral goed te zien aan de achterzijde waar grote luchthappers extra koeling richting het hybride systeem en de V12 sturen. Open de motorkap en zie daar niet de bekende rode motorafwerking die je van Ferrari verwacht, maar een wirwar aan slangen, kabels en isolatiemateriaal. Dit was duidelijk een werkpaard, waar het niet ging om het uiterlijk, maar om resultaten. Over dat uiterlijk gesproken: om de nieuwe techniek echt te verbergen bouwde Ferrari extra bodypanelen die de auto droeg als een harnas zodat het voor buitenstaanders helemaal onduidelijk was waar de Italianen mee bezig waren. 

Dit testmodel, bekend onder de naam M6, was van de eerste generatie prototypes dat de LaFerrari-techniek droeg. Later volgden nog twee generaties aan testmules die steeds meer op het eindproduct leken. Na zijn testwerkzaamheden verdween M6 een tijdje in de opslag en in juli 2016 werd de auto verkocht aan een goede Ferrari-klant die wel interesse had in dit stukje geschiedenis. En dat is de M6 nog steeds: een stukje Ferrari-geschiedenis, waarbij iedere kabel, sticker en elk paneel een verhaal vertelt over het ontstaan van de LaFerrari. 

Het prototype rijdt wel, maar mag niet de openbare weg op. Uit praktisch oogpunt volkomen onbruikbaar dus. Veilinghuis RM Sotheby's richt zich daarmee tijdens de veiling op 14 mei in Monaco op twee zeer specifieke groepen: de Ferrari-verzamelaars waarvan de garage beter is te omschrijven als privémuseum en daadwerkelijke automusea. Een kleine markt, maar wel een groep die geïnteresseerd zal zijn in dit unieke en normaal niet te verkrijgen stukje geschiedenis van de bekendste supercarbouwer ter wereld.