Ripple CEO Chris Larsen heeft in samenwerking met Greenpeace de aanval ingezet op het Proof of Work protocol van bitcoin. De technologie zou te veel energie gebruiken en het tegengaan van klimaatverandering bemoeilijken. Met de “Change the Code” campagne willen Chris Larsen en Greenpeace de publieke druk op de bitcoin community opvoeren om de beveiliging van bitcoin over te zetten van het arbeidsintensieve Proof of Work, naar het renteniersprotocol Proof of Stake. 

De campagne moet komende maand van start gaan en Chris Larsen heeft hier 5 miljoen dollar in geïnvesteerd. Chris Larsen is de steenrijke oprichter van Ripple. Ripple werkt nauw samen met bestaande banken om internationaal betalingsverkeer te faciliteren. 

Bitcoin ligt bij klimaatactivisten al langer onder vuur vanwege het hoge energieverbruik (elektriciteit) om het netwerk te beveiligen. Het netwerk zou ondertussen evenveel elektriciteit gebruiken als Zweden en daarmee alle inspanningen die gedaan worden om onder de 1,5 graden opwarming te blijven te niet doen. 

PoW en PoS

Proof of Work is een consensus mechanisme dat gebruikt wordt om het bitcoin netwerk te beveiligen. Een kinderlijk eenvoudige opgave (vergelijkbaar met raad het getal onder de …) wordt opgelost door grote aantallen krachtige computers die maar 1 dingen kunnen doen: zo vaak mogelijk per seconde het getal raden. 

Hoe meer computers mee raden, hoe hoger het getal waaronder zij moeten raden, dit heet de moeilijkheidsgraad. Degene die als eerst het getal raadt krijgt een beloning van 6,25 bitcoins. Meer computerkracht betekent dus vaker een beloning. Maar meer computerkracht betekent dus ook hoger energieverbruik. 

Op het moment van schrijven is de totale rekenkracht van het bitcoin netwerk  186 Exahash. Dat wil zeggen dat er 186 quintillion (een 1 met 18 nullen) per seconde een poging het getal te raden gedaan wordt. Met deze rekenkracht kan een vrijwel oneindige hoeveelheid transacties per seconde verwerkt worden. Het energieverbruik neemt dus niet toe naarmate het netwerk meer gebruikt wordt.

Loterij

Bij Proof of stake, het consensus mechanisme wat (zonder dat hij het letterlijk zegt) blijkbaar de voorkeur heeft van de steenrijke Ripple CEO werkt dit anders. In plaats van het leveren van arbeid, kunnen “stakers” hun crypto “vastzetten” in het netwerk. Vergelijkbaar met het geld op een bank zetten. Het percentage dat iemand vastzet van het totale bedrag dat vast staat is de kans dat diegene de beloning krijgt. 

Het is een soort loterij waarin iemand tickets krijgt naar rato van de “investering” in het netwerk. Alles gaat verder automatisch hier hoeft verder niets voor te worden gedaan. Hoe rijker iemand bij aanvang is, hoe meer beloningen diegene dus opstrijkt en hoe meer zeggenschap in het netwerk degene heeft. 

Tegenstanders van Proof of Work

Tegenstanders van bitcoin stellen dat Proof of Stake een even goed mechanisme is om een wereldwijd inclusief financieel systeem te beveiligen en het grote energieverbruik dus niet nodig zou zijn. Aanhangers van Proof of Work stellen dat dit niet het geval is, omdat het bestaande ongelijkheid in stand houdt en zelfs bevordert. 

Als je veel geld hebt, dan krijg je zonder er iets voor te hoeven doen veel zeggenschap in het netwerk. Net als in het huidige financiële systeem krijgen de rijken dus zeggenschap en dat is juist waar bitcoiners vanaf willen.

Energiemix van bitcoin

Bitcoiners wijzen klimaat activisten erop dat er geen enkele industrie is die zo duurzaam is als bitcoin. In Q4 2021 werd 66,1% van alle Bitcoins gemined met duurzame energie. 

Het minen van Bitcoin is alleen rendabel als het gedaan wordt met goedkope energie. Anders wegen de kosten niet op tegen de opbrengsten. Energie levert het meest op als het aan de markt verkocht wordt. Aanbieders zullen dit dus verkiezen boven de verkoop aan bitcoin miners. Vaak krijgen zij overschotten die anders verloren zouden zijn gegaan. Bijvoorbeeld wanneer de zon fel schijnt, of de wind hard waait, maar er geen afnemers zijn, of bij waterkrachtcentrales, waar vrijwel altijd energieoverschotten zijn. 

Piekbelasting

Bitcoin minen kan ingezet worden om de piekbelasting van het net weg te nemen. Als er een overschot aan elektriciteit is gaan de miners aan, als er een tekort is, dan worden ze uitgeschakeld. Op deze manier is duurzame energie rendabeler en verdienen energie-aanbieders hun investeringen sneller terug.

ExxonMobil gebruikt methaan dat vrijkomt bij hun werkzaamheden om elektriciteit op te wekken en hiermee Bitcoin te minen. Eerder werd methaan afgefakkeld of kwam het gewoon vrij in de lucht terecht. Methaan is een 65x zo heftig broeikasgas dan CO2. Door hier Bitcoins mee te minen heeft de technologie in potentie zelfs een negatieve voetafdruk.

Campagne

De campagne met de naam “Change the Code, not the Climate” wordt de komende maanden met grote advertenties uitgerold. Ook leden van Greenpeace doen mee met het verspreiden van de boodschap van de vermeende negatieve gevolgen van het bitcoin netwerk. Naast hoog energieverbruik zou op plaatsen waar gemined wordt ook geluidsoverlast zijn. 

Volgens Larsen wordt het bitcoin netwerk geregeerd door een kleine groep van 20 tot 30 mensen, die veel macht binnen het netwerk hebben. Volgens Larsen zouden zij de code dus kunnen aanpassen. In praktijk bestaat het bitcoin netwerk uit meer dan 20.000 piepkleine nodes die bij mensen op zolders, in meterkasten en zelfs in de ruimte draaien. De kans dat een dergelijke aanval op bitcoin succesvol is lijkt dus gering.

Social

Doorgaans worden veranderingen aan bitcoin doorgevoerd na het doorlopen van een standaard protocol. Mocht de peperdure campagne op niets uitlopen, dan staat het Larsen dus vrij om een BIP (bitcoin impovement proposal) te doen. Als hij voldoende medestanders voor de aanpassing van de code weet te vinden wordt zijn wens uitgevoerd. 

Daarnaast kan Larsen ook een Fork van bitcoin te maken en deze zelf omzetten naar Proof of Stake. En anders belt hij toch gewoon even met de CEO van bitcoin met een vriendelijk verzoek…